In Liefdevolle Voorgedachtenis
Mijn graf bij de Verbeke Foundation
[English below]
Permanent werk op uitnodiging van Kunstloc, als onderdeel van Archief voor de Toekomst
In samenwerking met Verbeke Foundation (BE)
Mijn lichaam is na mijn dood wat mij betreft het stoffelijk overschot van mijn werk.
Mijn kunst en mijn leven zijn zodanig met elkaar versmolten dat soms de grens ertussen zelfs vervaagt.
Elk tentoongesteld kunstwerk is in feite een monument voor de geest van zijn maker maar dit werk dringt toch de passant voor even de rol op van rouwende bezoeker, zoals ik zelf ook identiteiten aanneem en afschud.
Als je vele decennia na nu weer eens bij de Verbeke Foundation komt, en je ziet toevallig wat mensen een beetje bedremmeld bij dit graf staan, misschien wel in het zwart gekleed; laat ze dan maar even. We zijn gedag aan het zeggen.
Een beetje verhalenverteller bedenkt eerst het
eind.
Met onder andere / with among others: Stan Wannet en Sigrid Calon
Er verscheen een e-book over het project 'Archief voor de toekomst'
Mijn graf in de expositie bij Kunstloc en op de permanente locatie bij Verbeke: / My grave in the exhibition at Kunstloc and on its final location at Verbeke:
My art and my life are merged together. In what I regard as my best projects, the boundaries between the two even disappear completely. After my death, my body becomes my body of work. Every exhibited work of art is in fact a monument for its maker. This work is not very different from other objects that artists have permanently placed at the Verbeke Foundation. Only this work turns the unsuspecting passer-by temporarily into the role of a grieving vistor, just like me freely taking on an identity and shaking it off again. If, many decades from now, you ever visit the Verbeke Foundation again and you notice some dazed people standing around this grave, maybe even dressed in black; then let them be for a second. We're saying our goodbyes.
A real storyteller invents his ending first.
